serviesdelen
'Krokus' (1926)
Max Esser
van de fabriek aan het werk te zien. Je wordt geleid naar een eerste klein auditorium van het soort waar je vroeger kon griezelen bij een anatomische les; met als groot verschil dat hier de onderdelen in elkaar worden gezet.
Terwijl een bandje tettert hoe al honderden jaren hetzelfde beeldje wordt vervaardigd, laat een ‘Meißener kunstenaar’ telkens precies op tijd zien hoe de klei in een malletje wordt gepropt en hoe het er later in de vorm van een engelenkopje wordt uitgehaald.
In het tweede atelier zien we hoe de separaat gevormde ledematen van een dame-met-kegelbal met modderige klei aan haar lijfje worden geplakt .
Taart
Wat een bijzonder gegeven is: de mallen van alle objecten die ze ooit hebben gemaakt zijn bewaard gebleven en kunnen desgewenst weer worden aangewend om nieuwe oplages mee te maken.
Het hoogtepunt van het bezoek vormde voor mij het grand café waar ik waarschijnlijk voor de enige keer in mijn leven taart kon eten van een bordje van echt Meissener Porzellan.
Wilt u meer over Meissen lezen: www.meissen.com
Hoogste kwaliteit
Meissen moet het niet zo zeer hebben van eigentijds design. Op het gebied van de actuele vormgeving ligt de firma straatlengtes achter op een collega als Rosenthal. Niet de vernieuwing, maar de hoogste kwaliteit - met een luxueze uitstraling - is hun streven. Een rondgang door de museumzalen doet vermoeden dat Meissens strategie al zou oud is als de firma en nooit is gewijzigd. Zalen vol met prachtig uitgevoerd porselein waarvan je je doorlopend afvraagt hoe ze het zo perfect hebben kunnen maken, maar waarbij je vermoedt dat de vormgeving ook destijds niet als vernieuwend ervaren zal zijn. Er zijn uitzonderingen die de regel bevestigen, zoals het koffiepotje Kolibri van Sabine Wachs,
ontworpen tussen 2001 en 2004 (zie vorige pagina). Het meest was ik onder de indruk van het Jugendstil-servies Krokus van ontwerper Max Esser uit 1926.
Rondleiding
Aan de rand van het stadje is een modern gebouw neer gezet. Het heeft de uitstraling van een museum al is daarvoor de ‘museumwinkel’ een beetje te dominant.
In het gebouw wordt een rondleiding aangeboden tijdens welke je kan ervaren hoe de Meissener producten tot stand komen. Denk je dat je een kijkje in de fabriek mag nemen dan kom je bedrogen uit.Het eerste zaaltje biedt een wat kitscherige video waarin het hele proces in grote stappen uit de doeken wordt gedaan. Vervolgens nodigt een stem uit een speaker je uit om medewerkers
Het derde atelier laat zien hoe een Zwiebelmuster-decor met de hand op een bordje wordt aangebracht. Inmiddels ben ik me gaan afvragen of de hele ambachten-tour niet geautomatiseerd is. Zijn die 'Kunstlers' wel echt, of zijn het robots? Dienen zij enkel om een soort nostalgie op te roepen vergelijkbaar met onze Frau Antje ? Wat zou ik graag even in de echte fabriek rondkijken. De rondleiding is ten einde; de deuren zwaaien open. Het winkelpersoneel staat voor je klaar.
Meißen - een half uurtje met de boemeltrein vanaf Dresden - is een stadje dat in de oorlog gespaard is gebleven. Sfeervolle straatjes met oude huizen, een prachtige kerk hoog op een schilderachtig gelegen heuvel in een bocht van de Elbe. De bric-à-brac in tientallen winkeltjes toont aan waarop de economie van het stadje is gefundeerd: de Porzellan-Manufaktur Meissen. De prijskaartjes aan het porselein doen vermoeden dat je het beter nieuw kunt kopen. Niet dus.
Meissen te Meißen, pagina 2
een bezoek