Nederlands fabrikaat

Voor de producenten van het nationaal geschenk werd niet over de grens gezocht. Drie vooraanstaande Nederlandse firma's kregen een uitnodiging om aan het prestigieuze project mee te werken: De Koninklijke Van Kempen & Begeer voor het zilverwerk, Glasfabriek Leerdam voor het glasservies en - in een later stadium - Mosa voor het servies.

‘Voor haar trouwen had prinses Beatrix gevraagd om een aantal dingen, die zij eenvoudig niet had, zoals servies, glaswerk en bestek. Natuurlijk had zij het absoluut noodzakelijke gekocht of misschien wel – zoals alle dochters doen – meegenomen van thuis, maar een getrouwd paar ontvangt anders dan een jonge vrouw alleen. Daarom stond op het verlanglijstje: servies, glaswerk en bestek.'

Bovenstaande passage uit het boekje : ‘Drakensteyn en zijn bewoners’ leert ons dat het idee voor het Nationaal Huwelijksgeschenk voor Prinses Beatrix en Claus van Amsberg afkomstig was van de prinses zelf. Haar verlangenslijstje lijkt niet wezenlijk te verschillen van de duizenden lijstjes van evenzovele aanstaande bruiden uit die tijd. Maar dat is slechts schijn. Aan de tafel waaraan een toekomstige koningin en prins hun gasten nodigen worden beslist uitzonderlijke eisen gesteld. Bovendien is het verlangenslijstje niet bedoeld voor familieleden en vrienden, maar voor een hele natie.

Goede doelen

Beatrix en Claus schonken het bedrag aan hulporganisaties voor gehandicapte kinderen. Zo kreeg de Katholieke Stichting voor het Gehandicapte Kind in Vught 60.000 gulden als bijdrage aan een vakantiehuis en maar liefst 800.000 gulden ging naar de Nederlandse Antillen voor een revalidatiecentrum voor gehandicapte kinderen.