biscuit met ontwerptekening,
Plateelfabriek Rozenburg,
collectie M.I.C. Faenza,
Schenking Gemeentemuseum Den Haag, 1949:
het Bauhaus in Dessau
foto: Detlef Mewes,
Publiek Domein
De Distel (1908)
collectie M.I.C. Faenza
schenking De Distel in 1908
Het Museo Internazionale delle Ceramiche in Faenza nu
een van de vele expositieruimtes van het Museo delle Ceramiche in Faenza
La Biennale di Faenza
Naast het bijeenbrengen van een collectie die de ontwikkeling van de keramische kunst internationaal in kaart brengt, richt het Museo Internazionale delle Ceramiche zich met name ook op de promotie van hedendaagse keramische kunst en vormgeving. In 1938 startte het museum daartoe met zijn wedstrijd voor keramiek, aanvankelijk enkel voor Italianen. De eerste winnaar van de Premio Faenza was Pietro Melandri met een 35 cm hoge vaas die helaas in de oorlog verloren is gegaan. Vanaf 1968 waren buitenlandse inzenders welkom. In 1989 werd de wedstrijd tweejaarlijks: La Biennale di Faenza. De Nederlander Edmond Bellefroid won in 1969 de hoofdprijs, de Gouden Medaille, met het servies ‘Flat’.
Mosa: Flat
Edmund Bellefroid,
foto en collectie MAG museum Ruurlo
Een nieuw geschenk
De Nederlandse daad van verbroedering maakte indruk in Italië. De schenking werd gevierd met een speciale tentoonstelling in het Paleis van Venetië te Rome. Zelfs de Italiaanse president liet zich door de 3 expositiezalen rondleiden. Toch was de oorlog nog niet ver weg, dat bleek wel uit een artikel in De Tijd van 16 april 1949:
Rome kan in deze dagen een fraaie verzameling Nederlandse ceramiek zien. Een deel van deze tentoonstelling is bestemd voor het Internationaal museum voor ceramische kunst in Faenza. Het Rijksmuseum in Amsterdam, het Gemeente-Museum van Den Haag en het Museum Boymans te Rotterdam brachten deze collectie bijeen. De Romein moet er het Paleis van Venetië, tijdens het vorige regime hoofdkwartier van de fascistische partij, aan de achterzijde voor binnen gaan en de niet al te brede trappen bestijgen, waarlangs Mussolini dagelijks zijn werkkamer bereikte.
De collectie van het IMC is eindeloos zowel kwalitatief als kwantitatief. Naast een enorme presentatie van het Italiaanse keramiek vanaf de middeleeuwen tot nu, vind je er gespecialiseerde vitrines – en soms zelfs zalen - vol met Pre-Colombiaans, klassiek Grieks, Egyptisch, Aziatisch, Romeins en Europees keramiek. Alle toepassingen zijn aanwezig: kunst, toegepaste kunst en zelfs medisch (met als voorbeeld keramische gewrichten).
verbroederen
Ook de industrie droeg een steentje bij in de vorm van keramiek uit eigen collecties.
Naast het Rozenburg plateel verhuisde er onder meer keramiek van Brouwer en De Distel naar Faenza. De staat wilde verbroederen en voor de industrie was het waarschijnlijk een offer op het altaar van de handelsgod Mercurius. Het zou de verkoop van de fabrieken immers niet schaden als hun plateel deel uitmaakte van de collectie van het prestigieuze museum in Faenza. En zo ging er opnieuw een verzameling keramiek naar Italië toe. Toch, dit bescheiden opportunisme stoort niet. Integendeel. Het is heilzaam om samen de wonden te likken van voorbije strijd.
Museumdirecteur Ballardini heeft veerkracht getoond en zijn Museo delle Ceramiche weer uit het puin opgebouwd. Dat is ook iets om respect voor te hebben.
pagina 9