A tot en met .....

De serviezen van RAM werden niet voorzien van klinkende namen. Ze volgden met de naamgeving eenvoudigweg het alfabet, beginnend bij de letter A. Als er dus al een servies van Mansveld te zien is geweest in Haarlem dan was dat waarschijnlijk A (vooropgesteld dat A van de hand van Mansveld was).

 

Mansfelt

Zekerheid over het feit dat servies A inderdaad is ontworpen door Mansveld vinden we in het blad Wendingen. De twee fouten in de spelling van zijn naam (links onder de afbeelding) nemen we maar voor lief.

Afgaande van het eerder genoemde feit dat
twee journalisten schreven over 'serviezen'
in Haarlem, moet er behalve A tenminste nog
een tweede servies van hem zijn geëxposeerd.
Welke dat geweest kan zijn, is niet met
zekerheid te zeggen, maar als we moesten
raden zouden we natuurlijk 'B'
noemen. In een prijscourant van omstreeks
1930 is inderdaad sprake van een servies B
(Looiernieuws' nr3 5e jrg, 1982).

RAM:
Theeservies 'A'
ca. 1925,
foto uit prijscourant
circa 1930,
collectie Steenaert

Einde van Colenbrander-tijdperk

De verkoop van het Colenbrander plateel bleef een probleem. De tussenhandel vond het waarschijnlijk te duur om in hun winkels te zetten. In 1924 opende Mansveld in Den Haag een speciale toonzaal en later kwam er een bij in Amsterdam. Het hielp ondanks positieve reacties in de pers te weinig of niet. 582 objecten werden in 1924 ter veiling aangeboden bij het veilinghuis A. Mak te Amsterdam. Deze veiling was een succes, 500 van de 582 objecten werden verkocht en de opbrengst was boven verwachting. Het zal voor de directie een opsteker zijn geweest, maar dat het een wankele basis vormde, moge duidelijk zijn.

Vanaf 1925 liep de interesse in het aardewerk van Colenbrander terug. Misschien was het nieuwtje er voor de kapitaalkrachtige elite van af. Ook in deze kringen zal lang niet iedereen gecharmeerd zijn geweest van dit eigentijdse sieraardewerk met zijn grillige beschilderingen. De hoge prijzen hielden het onverhoopt ver buiten het bereik van andere lagen van de bevolking.

Het einde van het Colenbrander-tijdperk kwam in zicht. In 1926 zag RAM geen heil meer in het voortzetten van de productie en zette haar stop. De meeste plateelschilders en glazuurders die aan dit plateel hadden gewerkt werden noodgedwongen ontslagen. Het zwaartepunt van de firma kwam vanaf dat moment op het gebruiksgoed te liggen.

Serviezen van Mansveld

De serviesontwerpen van collega directeur Mansveld lijken met mist omgeven. Om onduidelijke reden werd zijn naam niet onder het door hem ontworpen serviesgoed gestempeld. Van de BKI-tentoonstelling in Haarlem weten we dat hij de aldaar getoonde kop en schotels had getekend. In twee afzonderlijke publicaties over die expositie is er opmerkelijk genoeg sprake van 'serviezen van Mansveld'. Op de lijst van RAM in de catalogus is hiervan geen sprake. Toch, als twee journalisten het los van elkaar schrijven dan moeten die serviezen er zijn geweest. Misschien werd pas op het allerlaatste ogenblik - nadat het drukwerk was ingeleverd - besloten ze hier te introduceren? Maar welke serviezen zouden dat geweest kunnen zijn?