Een opvallend teken van erkenning voor Zaalbergs aardewerk zien we als Nederland in 1938 feest viert ter ere van het 40-jarig ambtsjubileum van koningin Wilhelmina. Het Paleis op de Dam wordt daarvoor aan de binnenkant fraai versierd:
AMSTERDAM, 6 Sept. – De interieurversiering van het Koninklijk Paleis op den Dam is als huldeblijk aangeboden door den Aalsmeerschen Tuinbouw Bond.
De troonzaal werd met duizenden Amerikaansche anjers van de variëteit “Laddy” versierd, waarvan de warm-rose kleur bij uitstek harmonieert met de tinten van meubels en tapijten. Bij deze versiering sloot zich aan een decoratie van twee zijgalerijen van de Burgerzaal, bestaande uit rose en gele chrysanthemums “Rayonnante” en rozen van de variëteit “Dame Edith Helen”, geplaatst in vazen van de potterij Zaalberg te Leiderdorp.
Utrechts Nieuwsblad; 6 september 1938, pagina 3
Naar 'Potterij Zaalberg' pagina 3
Ons Thuis
Meindert betrekt in 1931 met zijn vrouw Truus een nieuwe woning vlak bij de potterij. Hij maakt voor haar zijn eerste theeservies ‘O-T’ (Ons Thuis). De zaken gaan in deze periode voorspoedig. De N.V. breidt opnieuw uit en richt naar moderne inzichten een toonzaal in. Onderling worden de taken verdeeld. Meindert concentreert zich op de vormgeving en vader legt zich toe op de glazuren.
Wederopbouw
In 1929 pakt de onderneming op de Jaarbeurs in Utrecht flink uit. Ze huren een ruimte, decoreren die en plaatsen er zelfs een draaischijf in voor demonstraties. Het zal niet de enige oorzaak zijn, maar evengoed lijkt het aardewerk van de firma nu echt aan te slaan. Daarmee gloort er hoop op een betere toekomst. Helaas, het tij mag dan wel keren, het keert niet ten goede. In een desastreuze nacht brandt de pottenbakkerij tot aan de grond toe af. Waar ieder ander het bijltje er bij neer zou gooien toont Herman een enorme veerkracht. Binnen enkele dagen vindt Zaalberg een bedrijfsruimte aan de Hoge Rijndijk; allereerst wordt daar een oven gebouwd. Al het personeel werkt mee om de ruimte geschikt te maken voor een pottenbakkerij. Het rookkanaal voor de oven wordt gegraven en iedereen wil ook aan het touw trekken om de houten palen voor de schoorsteen in de grond te heien. Binnen enkele weken wordt er weer gedraaid en vervolgens gebakken.
Buitenlandse interesse
In 1925 wordt Aardewerkfabriek De Rijn een NV om juridisch minder kwetsbaar te zijn. De verkoop begint aan te trekken, mede vanwege interesse uit het buitenland. Dankzij de betere financiële omstandigheden kunnen de werkplaats en de oven worden vergroot. Voor verkoper Meindert leggen ze de hand op een gele tweedehandsauto. Voortaan kan hij met een flinke voorraad aardewerk in de achterbak de winkeliers langs.
Meindert
Zoon Meindert (1907 - 1989) kan na de zesde klas direct bij zijn vader aan de slag. Ook hij gaat daarnaast naar de avondschool. Het gaat de potterij in deze jaren niet voor de wind. Willem Brouwer is furieus dat zijn beste bedrijfsleider voor zichzelf is begonnen en werkt met alle middelen diens vooruitgang tegen. Ook intern draait niet alles optimaal. Er moet nog veel geleerd worden op het gebied van vormgeving en glazuren.
De verkoop via handelsreizigers blijkt voor de potterij een verkeerde methode. Met 16 jaar gaat Meindert op de fiets en per trein met twee koffers modellen de verkoop verzorgen. Daarbij ontmoet hij bloemisten die hem aansporen musea te bezoeken en daar naar de Chinese en Japanse keramiek te kijken. Dat is op die leeftijd voor Meindert het juiste advies. Hij tekent en ontwerpt nieuwe modellen vazen, die behalve bij de vooruitstrevende bloemisten ook bij de vernieuwende interieurarchitecten welkom zijn.
Potterij Zaalberg
pagina 2