Sphinxpassage
Van de oude Sphinx-fabrieken in Maastricht staat weinig meer overeind. De slopershamer heeft gelukkig één beeldbepalend fabriekspand gespaard: het Eiffelgebouw. Langs de plint van dit modernistische gebouw strekt zich een hal uit die is omgedoopt tot Sphinxpassage. Het is een mooie lange lichte ruimte, die een passende bestemming heeft gekregen: de herinnering aan de eens zo belangrijke Sphinxfabrieken temidden van de Maastrichtse keramiekindustrie hoog houden.
Lees verder over de Sphinxpassage:
theepot op theelicht,
Joseph Mendes da Costa,
1901
Een rage
Veel onderzoek naar buitenlandse invloeden op het Nederlandse servies is er nog niet gedaan. Dat betekent niet dat we niks over kunnen zeggen. Soms springt de verwantschap tussen serviesgoed uit verschillende landen zó in het oog dat er wel sprake moet zijn van beïnvloeding. Ontwerpers en hun bazen bezochten gretig de internationale beurzen om het eigen keramiek aan de man te brengen en gelijktijdig om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in het vakgebied. Een interessant voorbeeld van hoe een vernieuwend vormelement uit de Duitse keramiek hier tot een rage kon leiden vinden we bij de ribbeltjesdecoraties. Lees verder:
Wie de tentoonstelling bezoekt (tot 24 maart) komt in de garderobe nog een extra verrassing tegen. In tot vitrines aangepaste kluisjes staan bijzondere theepotten uit de collectie van het
museum.
Kobalt
Toegangsbord van de
Sphinxpassage in Maastricht
Utrecht, Caravaggio en Europa
Een echte Caravaggio, hoe vaak kom je zoiets in Nederland tegen? Het is een prestatie dat het Centraal Museum er in is geslaagd om een paar van de allermooiste schilderijen van deze beroemde Italiaanse kunstenaar naar Utrecht te halen. De aanleiding is een grote tentoonstelling met werken van schilders die zich rond 1600-1630 door deze meester hebben laten inspireren. Caravaggio maakte naam met het chiaroscuro, zijn schilderijen springen eruit door een sterk contrast van licht en donker. En, hij duwde de schilderkunst een stuk verder in de richting van het realisme. Zijn heiligen zijn geen elegante verstilde figuren, maar mensen van vlees en bloed in vaak dramatische poses.
Je vermoedt dat je ergens een verkeerde afslag hebt genomen, maar dan blijk je onverwacht op het juiste pad te zijn geraakt. Nee, dit is geen spirituele ontboezeming; het overkwam me in
's-Hertogenbosch. Na een bezoek aan het Designmuseum mistte ik een afslag naar De Parade en stond ineens voor de etalage van Kobalt, een nieuw winkeltje gespecialiseerd in eigentijds serviesgoed. De collectie is bijzonder met hoogtepunten als Colour Porcelain van Scholten & Baijings en het Arita serviesgoed van Kirstie van Noort. Nederland is wijd en zijd beroemd om zijn design en veel van onze ontwerpers ontwerpen serviesgoed, maar je komt het in weinig winkels tegen. Daarom alleen al is Kobalt een belangrijke aanwinst. Ga naar de Verwersstraat 65 in Den Bosch en laat je overtuigen door het hedendaagse Nederlands servies; zeldzaam mooi op tafel en onmisbaar in menige collectie.
Winter 2019
Ribbeltjes, een rage in de keramiek