Een theepot alleen

Een theepot alleen is ook zo wat. Onder de pot stond een stempel van Société Céramique, een van de voormalige aardewerkfabrieken uit Maastricht. Met deze naam konden we internet te lijf.
Het geluk was met ons. Binnen enkele maanden werd een set ontbijtbordjes aangeboden die bij de pot paste én een zestal theekopjes. Ik bood royaal. Advertenties op Marktplaats goed lezen is een hele kunst. Op de foto stonden de zes kopjes wel afgebeeld, maar in de omschrijving kwamen ze niet voor. Ik bleek alleen de ontbijtbordjes te hebben gekocht. Gelukkig dat de verkoper vervolgens ook de kopjes aanbood. Voor de pot deed ik het. Zo kreeg de kloek een familie.

‘Maastrichtse serviezen 1917 – 1937’

Het heeft zijn voordelen om in een binnenstad te wonen. Twee straten verderop is een boekhandel met enorme vensters waarachter op zekere dag twee prachtige oude theeserviezen waren opgesteld. Ze stonden er ter promotie van een nieuw boek: ‘Maastrichtse serviezen 1917 – 1937’ van Robert Fock. Ik meteen naar binnen, maar de serviezen bleken niet te koop, wel het boek. Een aanwinst! In circa 100 pagina’s beschrijft Fock de Maastrichtse producenten en hun producten uit de genoemde periode. Prettig geschreven, informatief en vol prachtige foto’s. Het boekje had eenzelfde uitwerking als vroeger de speelgoedfolder in Sinterklaastijd. Dagenlang dromen over alle begeerlijke opties. Alleen, al deze fraaie serviezen waren helemaal niet te koop. Wel waren ze te zien. Het verschijnen van Robert Focks boekje was aanleiding voor het Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch een speciale tentoonstelling in te richten met tientallen serviesjes uit de collectie van het museum én van Fock die zelf een notoir verzamelaar is.

Identiteitscrisis

Ze stonden niet eens achter glas al die fraaie thee-, koffiepotten en kopjes. Mijn arm was alleen niet lang genoeg om er bij te kunnen komen. Serviesgoed wil je altijd even voelen, ook als dat eigenlijk niet mag. Tussen allemaal familieleden stond ze te glunderen, ‘onze eigen’ theepot die helemaal geen theepot bleek te zijn. Het was een koffiepot. We hebben het stil gehouden.

Ook voor anderen

Het verzamelvirus sloeg over. Een beetje snuffelen op Marktplaats maakte plaats voor systematisch speuren. Met resultaat! Een bijpassende dekschaal dook op, toen een botervlootje, suikerpot en roomkan. Eerst alleen in effen crème, maar al snel ook met een rood greepje, knopje of oortje. Niet alleen voor de eigen collectie natuurlijk, ook voor anderen.
Familieleden en vrienden nodigen mij inmiddels niet meer uit, bang dat ze nog een Société Céramique theeserviesje cadeau krijgen.