Verschil moet er zijn

Opmerkelijk is dat er geen duidelijk kleurverschil in het gebruikte aardewerk te zien is. Je zou verwachten dat de samenstelling van de grondstoffen in de twee landen net iets anders zou zijn, met als gevolg een kleurverschil van de scherf. Of zouden ze in Maastricht ook heimelijk het stempeltje 'Made in England' hebben gebruikt om de Engelse aandeelhouders van de scheepvaartlijn tevreden te houden?

Een klein verschil is er wél tussen de bordjes. De bordjes met het stempel 'Made in England' hebben iets rechtere hoeken dan die met de Nederlandse stempels. Verschil moet er zijn.

Heden géén thee.

De Britse passagier zal lelijk op zijn neus hebben gekeken. Maak je een reisje met de veerboot naar het continent en wordt er geen thee geserveerd. Waarom niet ? Omdat de maatschappij theekopjes heeft aangeschaft die al omvallen bij de geringste golfslag. Waarschijnlijk heeft de inkoper zich laten verleiden door de fraaie art deco-vormgeving. De theepot en de roomkannetjes hebben het vertrouwenwekkende voorkomen van een oceaanstomer; daarmee durf je de Noordzee over. Maar juist de kopjes hebben een relatief smalle basis en staan daardoor minder stabiel.

Kreeg je als passagier een plens hete thee over je heen, dan was dat vooral jammer. De claim-cultuur bestond nog niet; je had gewoon pech. Toch was het ook jammer voor de reder want het serviesgoed is niet tegen omvallen bestand. De randen van de kopjes, kannetjes, bekers en bordjes zijn dun en het materiaal niet al te stevig. Misschien verklaart dit waarom het Norwich-servies gelijktijdig zowel in Engeland als in Nederland werd geproduceerd. Dan konden ze na iedere oversteek de voorraad weer aanvullen.

In menige beschrijving van het Norwich-servies staat te lezen dat het speciaal werd geproduceerd voor de scheepvaartlijn Hoek van Holland – Norwich. En hier doet zich een mysterie voor. Norwich (in Engeland) ligt helemaal niet aan de kust. Om er vanaf de Noordzee heen te varen moet je een eindeloos kronkelend riviertje landinwaarts volgen. Misschien dat je er met de punter kunt komen, maar niet met een zeewaardige ferry. Of heb ik een verkeerd beeld van de scheepvaart rond 1934 ? Voer men van Norwich naar Hoek van Holland per punter en serveerde men de thee geheel in stijl in niet zeewaardig aardewerk?

Toch, er bestaat een Norwich Harbor waar je met een ferry goed kunt komen, in Connecticut. Of je in 1934 vanuit Hoek van Holland daarheen kon varen lijkt me onwaarschijnlijk. Wat zouden ze bovendien dan in Engeland gedaan hebben met al dat Norwich-servies?