Huwelijksservies
Het Sphinx-servies is door echtpaar Otter gekocht of gekregen ter gelegenheid van hun huwelijk. Op dit moment zijn er nog altijd 36 onderdelen bewaard gebleven, vrijwel alles in goede staat. Opa en oma Otter en hun nabestaanden moeten er zuinig op zijn geweest. Zeker voor de oorspronkelijke bezitters is dat begrijpelijk, een zó uitgebreid servies was een kostbaar bezit en dat haalde je niet dagelijks uit de kast. Oma Otter gebruikte het huwelijksservies sporadisch. Het kwam na haar overlijden ongeschonden in handen van haar dochter.
Nadat zijn moeder er ’37 jaar op heeft gepast’ gaat oma’s servies in 2000 over naar de volgende generatie en komt bij Mart terecht. Uit emotionele binding heeft hij het bewaard, maar
gebruiken deed hij het
niet. Na lang overwegen
besloot hij het servies-
goed begin dit jaar af
te stoten.
Hoogtijdagen
Mart: ‘Het was voor hoogtijdagen’, zei mijn moeder toen zij het erfde. Ze kon zich herinneren dat bij haar huwelijk in 1941 alle familieleden ten huize van haar ouders een door mijn oma bereide maaltijd gebruikten met dit servies. Ondanks de oorlog was het een mooi feest voor mijn ouders.’
Mooi gedekte tafels met oma's servies
Kinderen vinden spullen uit het ouderlijk huis doorgaans ouderwets. Ook de moeder van Mart had haar reserves ten opzicht van het Jugendstil servies. Dat neemt niet weg dat ze de decoratieve waarde ervan inzag en het daarom toch regelmatig gebruikte. Ze haalde het misschien wel vaker uit de kast dan haar ouders ooit hadden gedaan.
Mart schrijft over zijn moeder:
‘Ze kon heerlijk koken en ik heb onvergetelijke herinneringen aan mooi gedekte tafels met “oma’s servies' […].
‘[…] een sociaal voelend mens, die begaan was met de arbeidersklasse, hoewel hij zelf boekhouder was bij een levensmiddelenfabriek en de Spaanse taal beheerste (voor contacten in het buitenland)’.
Zo schrijft Mart ons over zijn grootvader, de heer Otter. Deze komt uit de brief naar voren als een sociaal bewogen man die open stond voor maatschappelijke vernieuwingen. Als boekhouder had grootvader een hogere opleiding genoten. Het heeft er alle schijn van dat hij en zijn vrouw niet alleen door de vernieuwende ontwerpen van kunstenaars als Chris van der Hoef en Hendrik Berlage waren aangesproken, maar ook door hun sociale engagement.
‘Mijn moeder herinnerde hem als een rechtvaardige vader die zijn 3 dochters redelijk vrij liet en open stond voor nieuwe maatschappelijke ideeën’.
Onlangs nam Serviezendomein voor de collectie een Sphinx-servies over van Mart de Bruin uit Lelystad. De schalen en terrines doen sterk denken aan het vernieuwings aardewerk van Chris van der Hoef en moeten in de tijd dat zij werden aangekocht – zo tussen 1905 en 1910 – bijzonder modern zijn geweest. Omdat het serviesgoed tot nu toe in de familie was gebleven bood dit ons een kans om iets te weten te komen over de oorspronkelijke bezitters en hun vooruitstrevende smaak. Wij vroegen aan Mart wat hij over het servies en zijn eerste eigenaren wist.
De Sphinx: Modern
Herkomst van een Jugendstilservies