een gespiegelde krul

Kijken we naar de theepot dan begrijpen we waarom ook het eerder genoemde servies wel aan Jan Schonk wordt toegeschreven. Het zit hem in details. Allereerst tonen de greepjes op de deksels verwantschap. Belangrijker is de sierlijke lijn die vanuit het oor zich over het lijf voortzet. Deze begint en eindigt met een krul, één middenop de buik van de pot en de andere aan de binnenkant van het oor. Deze tweede krul zien we terug op het andere serviesje alleen loopt daar de lijn niet meer door over het lichaam. Hij stopt aan de bovenkant van het oor met een gespiegelde krul. Zo onstaat de typische u-vormige handgreep die doet denken aan het harpje waarmee we de zeilen in een boot aan de schoten vastmaken. De oren van de twee theepotten schijnen dus een relatie te hebben. De een lijkt uit de ander voortgekomen. We begrijpen waar de vorm van het 'harpje' vandaan is gekomen wanneer we ook de sierlijke krullijn hebben gezien. Hebben we nu alle 'weeskinderen' in kaart? Ik dacht het niet. Lees verder op pagina 2.

Trapjes-theepot

En dan is er nog de Trapjes-theepot die we dankzij het stempel onderop met zekerheid aan Leen Muller kunnen toeschrijven. Het lichaam van de pot is vrijwel identiek aan de Schonk theepot. De aanzet van de tuit is van de laatste iets breder, maar het opvallendste verschil zit in beider handvat en in het greepje bovenop.
Omdat het door de overeenkomst moeilijk voor-stelbaar is dat er twee verschillende ontwerpers