Gouden medaille

Bellefroid heeft recht van spreken. Zijn naam is verbonden met talrijke artistieke en commerciële succesvolle serviezen uit de periode 1930 – 1960. Hij is bovendien vlak voor deze uitspraak in de prijzen gevallen. Zijn koffie- en theeservies Wilma veroverde op de Triënnale in Milaan - samen met zijn Rolande en enkele vazen - de gouden medaille 1954.

Sjoukje Dijkstra

In onze ogen ziet Wilma er vooral lekker fifties uit: Elegant, een beetje braaf, een beetje zoet. We zien Sjoukje Dijkstra al uit een kopje nippen vlak voor zij haar historische schaatstour danst. De Milanese jury zal evenwel niet zijn beïnvloed door nostalgisch sentiment. Juist de vernieuwende vormgeving moet indruk hebben gemaakt.
De vorm valt alsvolgt te omschrijven: een bol buikje dat vloeiend over lijkt te gaan in een smallere vertikale cylinder. Net waar de cylinder zou beginnen stopt de vorm resoluut. Het deksel volgt de lijn van de pot niet. Hij lijkt de vorm zelfs te negeren. Een afdekplaatje is het, met een bolletje erop, dat iets verdiept in de hals ligt.

Design

Wilma is van porselein en  wat gemeengoed is in het aardewerk geldt hier als een noviteit: het servies is ongedecoreerd. Het hart van de consument moet gewonnen worden met de zuivere vorm en niet met toegevoegde versieringen. Dat blijkt overigens zo eenvoudig nog niet. Ondanks de prestigieuze medaille en een enthousiaste ontvangst in het tijdschrift ‘Goed Wonen’ vallen de verkoopcijfers tegen. Reden voor de directie van Mosa om de verkoop via nieuwe kanalen te organiseren. Wilma wordt niet langer verkocht via de reguliere serviezenhandel; ze bereikt de consument voortaan via luxueuze interieurwinkels en kunstnijverheidszaken. Wilma is vanaf nu ‘design’.