2000
In januari 1949 wordt de balans opgemaakt over het eerste jaar. Tweeduizend contribuanten, (wij zouden zeggen: abonnees) had Goed Wonen aan zich weten te binden. Dat klinkt niet erg overtuigend en blijkbaar vond de Stichting dat ook. Ze verdedigt haar belang:
‘Het aantal wint aan betekenis wanneer men denkt dat zich onder de twee duizend talloze instellingen bevinden, die ieder voor zich bepaalde bevolkingsgroepen omvatten.’
is. […] Nee, moe van het denken zal zo’n ontwerper niet worden,maar vreugde van zijn werk beleeft hij vast en zeker ook niet. Als hij een oud man is geworden zal hij kunnen zeggen: Ik heb niets gedaan om de mensheid nuttig te zijn, ik heb niets gedaan om schoonheid in de wereld te brengen, ik heb alleen maar de wereld opgescheept met onpractische barbaarse dingen, die de naam verbruiksartikel nauwelijks waard zijn.’
Gerda Brautigam: 'Wij slaan de handen samen en maken goed werk, geen prullen!' In Goed Wonen, eerste jaargang nr. 12, januari 1949, pagina 190- 192.
lees verder op :
Goed Wonen pagina 3
Mosa: 'Wilma' als voorbeeld van goede vormgeving in
'Goed Wonen'
Esthetisch reveil
Naast alle aandacht voor de technische kwaliteit van de producten was er toch vooral sprake van een esthetisch reveil. Over smaak valt niet te twisten, dus om de minder welgevallige producten te diskwalificeren wringt Goed Wonen zich zo nu en dan in opmerkelijke bochten. Zo zou het ontwerpen van ‘lelijke’ producten de ontwerper ongelukkig maken:
‘Hij maakt botervlootjes met porseleinen rozenknopjes op het deksel – die niet schoon te krijgen zijn – hij maakt kopjes met oortjes, die niemand kan vasthouden, maar die de kronkellijnen vertonen, die op dat moment mode
Gerrit de Blanken
Het eerste concrete stukje serviesgoed wordt besproken in het vierde nummer, mei 1948. Het betreft een mokkakopje van Gerrit de Blanken. De eenvoudige, ‘zuivere’ vormen van het kopje worden geprezen als indicatie van goede smaak en vakmanschap. Trots geeft de schrijver aan dat hij niet alleen staat in zijn oordeel:
‘Op verschillende tentoonstellingen heeft Blanken onderscheidingen behaald, zowel zilveren als gouden medailles.’ (mei 1948, pagina 54)
karakterloze misbaksels
Blanken werkte met de draaischrijf. Het resultaat mocht er dan zijn, de werkwijze gold als achterhaald. In 1948 was er nog volop schaarste. Om deze zo efficiënt mogelijk te bestrijden moest de machine worden ingezet. De tijd van geheel of gedeeltelijk handwerk was voorbij. De huiver voor het massaproduct werd weggehoond:
‘In ieder geval moet de angst voor de duizenden karakterloze misbaksels groter zijn.
Elite
Natuurlijk was Goed Wonen niet een actie van het volk voor het volk. Het was vooral een elitaire bovenlaag die – ongetwijfeld goed bedoeld – haar normen aan de massa probeerde op te leggen. Het tijdschrift richtte zich dan ook in eerste instantie op deze elite. Dit is niet een inzicht van nu. Al in het tweede nummer komt er een reactie binnen van ene M.G.S. te Amsterdam:
‘Over het eerste nummer van ‘Goed Wonen’ een collegiale opmerking: De voorzitter schrijft, dat de grote massa u interesseert. Uw blad is echter ingesteld op een klein groepje.’
Gebruiksaardewerk is een onderwerp dat met regelmaat in het tijdschrift opduikt:
‘Wij willen trachten weer eenvoudig en waar te zijn en daardoor de schoonheid te vinden.Waarom zouden wij onze melkkannen vol krullen laten maken, wanneer de randjes niet schoon te krijgen zijn? Er zijn nu goede en eenvoudige serviezen van schone vorm, maar ge moet ze weten te kiezen. Misschien vindt ge ze nog wat kaal, misschien zelfs te goedkoop, maar u moet trachten uw gevoel voor eenvoudige schoonheid te hervinden.’
Goed Wonen
Pagina 2