Methodische aanpak
Wat Thea en Eef onderscheidt van veel andere verzamelaars is hun methodische aanpak. Hun gehele verzameling hebben ze opgenomen in een digitale database. Daarin staat ieder object systematisch gerangschikt, compleet met afbeelding. Hoe weet je bij zo'n grote verzameling anders als je ergens een kopje tegenkomt of je hem al of niet hebt? Betekende dit een paar jaar terug nog dat ze met een flinke ordner onder hun arm rond sjouwden, nu staat alles op een kleine tablet zakcomputer.
lees verder op :
Eef en Thea de Hilster pagina 2
'Octo' (1968)
---
foto: courtesy Eef en Thea de Hilster
Intuïtie
Omdat er nog geen studie over het sier- en gebruiksaardewerk van Haho / Potterie de Driehoek was gepubliceerd, was het nog niet zo eenvoudig om objecten van deze firma's er uit te pikken. Natuurlijk zijn er soms merken en stickers, dan was het gemakkelijk, maar verder moesten ze op hun intuïtie afgaan. Daarbij hielp dat alle producten van De Driehoek zijn gemaakt van witbakkende klei en zeker ook dat Eef zo'n goed oog heeft om modellen en overeenkomsten te herkennen.
De 'Utrecht'
In 1970 trouwen Thea en Eef. Voor hun uitzet kiezen ze het 'Utrecht' servies van Potterie de Driehoek in de kleurstelling bruin/whisky. Dit bevalt zo goed dat ze een jaar later al een eerste aanvulling kopen. Borden worden veel gebruikt en ze zijn dan ook het eerst kapot. Aanvankelijk is dat geen probleem. Je loopt naar de winkel en koopt nieuwe. Als Potterie de Driehoek in 1987 stopt met de productie moeten ze uitzien naar een ander servies. Stad en land zoeken ze af, maar vinden niets dat kan tippen aan hun servies 'Utrecht', totdat hun dochter in 1995 bij een Nederlandse professor in Benin een kastvol 'Utrecht' vindt en mag meenemen.
Van dat moment af richten De Hilsters zich op de tweedehands markt. Ze gaan naar rommelmarkten, beurzen en kringloopwinkels. Ze vinden al het 'Utrecht' dat ze zoeken én meer. Hun interesse verbreedt zich en spreidt zich uit over een steeds groter deel van het assortiment van de Huizer Aardewerkfabriek, Haho / Potterie de Driehoek en de voorloper ESKAF. 'We zagen steeds maar leuke dingen'.
Ze schaffen aan wat ze aantrekkelijk vinden, de rest laten ze staan… voorlopig. Thea: 'In 1997 is het echte verzamelen begonnen.'
serieuze collectioneurs
'Het is een bewuste keuze geweest', vertelt Eef, 'om alles van De Driehoek' te gaan verzamelen . De Hilsters hebben zich dan stilaan ontwikkeld tot serieuze collectioneurs. Het doet er niet meer toe of iets mooi gevonden wordt of niet, het hoort bij de collectie en daarmee uit. Ze maken het zichzelf niet eenvoudig. Is de gemiddelde verzamelaar al blij als hij van ieder servies een paar representatieve onderdelen heeft, Eef en Thea willen ieder servies in iedere uitvoering compleet voor zes personen in de collectie hebben.
'Utrecht' (1962)
---
foto: courtesy Eef en Thea de Hilster
Je dochter studeert aan de Landbouw Universiteit in Wageningen. Voor een stage reist ze naar het verre Benim in Afrika. Ze doet daar een wel heel bijzondere vondst. Het heeft niets met haar studie te maken en het is ook geen tribale kunst. Ze vindt daar een jaren zestig servies van Potterie de Driehoek uit Huizen. Precies dat servies dat je thuis hebt staan en al tijdenlang probeert aan te vullen. Dit overkwam Thea en Eef de Hilster. De eerste verbijstering maakte plaats voor inzicht. Niet alleen in de wonderlijkheid van ‘s werelds wegen, maar vooral dat je oud servies op ongebruikelijke plaatsen moet zoeken.
Verzamelaarsportret: Eef en Thea de Hilster
Pagina 1